ΕΙναι τα εμβολιασμΕνα παιδιΑ υγιΕστερα
απΟ αυτΑ που δεν Εχουν εμβολιαστεΙ;
Σχετικά με το θέμα αυτό βρήκα τα παρακάτω δεδομένα τα οποία όμως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την ορθότητά τους.
http://info.cmsri.org/the-driven-researcher-blog/vaccinated-vs.-unvaccinated-guess-who-is-sicker
Όπως θα δείτε με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται τα εμβολιασμένα παιδιά έχουν χειρότερο επίπεδο υγείας.
Πάντα τίθεται το ερώτημα αν η μεθοδολογία της έρευνας έχει εφαρμοστεί στα εμβόλια πριν την κυκλοφορία τους. Έχει γίνει έρευνα; Ποιος έκανε τον έλεγχο για τη σωστή εφαρμογή της μεθοδολογίας της έρευνας; Έχουν τηρηθεί οι σωστές διαδικασίες για την εφαρμογή τους στην κοινωνία; Υπάρχουν στατιστικές που να αποδεικνύουν τη δράση τους;
Σχετική με τα παραπάνω ερωτήματα είναι και η απάντηση που είχα δώσει σχετικά με τα εμβόλια σε μια έρευνα της Νίκης Τσέκου. Το ερώτημα ήταν: "Είναι χρήσιμα τα εμβόλια; "
«Δεν είμαι ειδικός στο θέμα αυτό, αλλά θα σας απαντήσω εστιαζόμενος σε μερικά σημεία:
1. Το πρώτο αφορά στην απόδειξη δράσης τους. Μία επιστημονική μέθοδος, για να θεωρείται επιστημονικά σωστή, χρειάζεται να έχει αποδειχθεί με διπλά-τυφλά πειράματα, στα οποία πρέπει να έχει μελετηθεί μεγάλος αριθμός ατόμων που ζουν σε παρόμοιες συνθήκες για ένα ικανοποιητικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Από ότι ξέρω, δεν έχουν γίνει επαρκή διπλά- τυφλά πειράματα.
2. Το δεύτερο σημείο αφορά στις παρενέργειες. Είναι προφανές ότι μπορούν να εμφανιστούν παρενέργειες μετά από εμβολιασμό. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους οργανισμούς που πιθανόν δεν έχουν επαρκή κάποια ενζυμικά συστήματα και δεν μπορούν να ανεχθούν τη διαδικασία του εμβολιασμού και εμφανίζουν κάποια νόσο μετά το εμβόλιο. Στο σημείο αυτό μπορούν να τεθούν κάποια ερωτήματα:
· Ποιος αναλαμβάνει τις ευθύνες σε μια τέτοια περίπτωση;
· Ποιος θα αποζημιώσει το γονιό, ο οποίος θα υποστεί μεγάλη ζημιά σε πολλά επίπεδα;
· θα αναλάβει να τον αποζημιώσει το κράτος ή η εταιρεία που παρασκεύασε το εμβόλιο;
· Είναι ενημερωμένο το κοινό για τις παρενέργειες των εμβολίων και πώς μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους;
· Είναι ο επιστημονικός κόσμος αντικειμενικός και θα υποστηρίξει τον αδύναμο πολίτη ή θα πάρει το μέρος της ισχυρής οικονομικά φαρμακευτικής εταιρείας;
· Αν ένα παιδί πεθάνει 2 μέρες μετά από έναν εμβολιασμό (όπως έχει συμβεί) πώς μπορεί να αποδείξει ο γονιός ότι δεν οφείλεται ο θάνατος μόνο στον κυτταρομεγαλοϊό όπως ισχυρίζονται οι γιατροί του νοσοκομείου αλλά έχει ρόλο και η διαδικασία του εμβολιασμού;
· Ενημερώνουν οι παιδίατροι για τις πιθανές παρενέργειες των εμβολιασμών;
· Είναι οι ίδιοι ενημερωμένοι για αυτές; Γιατί φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν είναι!
3. Το τρίτο σημείο αφορά στο αν υπάρχουν ανεπτυγμένες άλλες προληπτικές μέθοδοι, παρόμοιες των εμβολίων. Μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι μπορεί να γίνει αυτό με τη μέθοδο της Ομοιοπαθητικής. Ο πρώτος που εφάρμοσε τη μέθοδο αυτή ήταν ο Σαμουήλ Χάνεμαν. Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε ότι μπορεί να χορηγηθεί προληπτικά Belladona σε υγιή άτομα κατά τη διάρκεια επιδημίας οστρακιάς για να μην εκδηλώσουν τη νόσο. Τη μέθοδο αυτή ακολούθησαν πολλοί ομοιοπαθητικοί, όχι όμως όλοι. Ενδεικτικά αναφέρω τον Kent, o οποίος στο βιβλίο του «Διαλέξεις στην Ομοιοπαθητική Φιλοσοφία» (Εκδόσεις Jain, 5η έκδοση, 1954, σελ. 229) αναφέρει ότι θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την Ομοιοπαθητική όχι μόνο για θεραπεία, αλλά και για πρόληψη.
Τα τελευταία χρόνια ένας Αυστραλός ερευνητής ο Isaac Golden έχει χρησιμοποιήσει συστηματικά ομοιοπαθητικά φάρμακα για να αντικαταστήσει τα κοινά εμβόλια. Αυτό το ομοιοπαθητικό πρόγραμμα εμβολιασμών ονομάστηκε «Όμοιο-προφύλαξη». Οι πρώτες συστηματικές μετρήσεις που έχουν καταγραφεί δείχνουν ότι η Όμοιο-προφύλαξη είναι εξίσου αποτελεσματική με τους κοινούς εμβολιασμούς αλλά με λιγότερες παρενέργειες. Γιατί και η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων μπορεί να φέρει στην επιφάνεια κάποια συμπτώματα, τα οποία μπορούμε να τα αποκαλέσουμε «παρενέργειες». Αυτό θα συμβεί σε κάποια άτομα που είναι ευαίσθητοι οργανισμοί και έχουν την προδιάθεση να νοσήσουν. Τα συμπτώματα αυτά που θα έρθουν στην επιφάνεια υποδεικνύουν το ιδιοσυγκρασιακό ομοιοπαθητικό φάρμακο που χρειάζεται το παιδί. Αν ακολουθηθεί σωστή θεραπεία, το παιδί θα μπορέσει να βελτιωθεί σε επίπεδο υγείας.
Θα ήθελα να σας αναφέρω και κάποιες προσωπικές εμπειρίες που σχετίζονται με το θέμα των εμβολιασμών. Υπάρχουν ιατροί που αμφισβητούν τη χρησιμότητα των εμβολίων και φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά τη γνώμη τους. Πριν μερικά χρόνια κάποιος καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο, μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν πίστευε στην χρησιμότητα των εμβολίων. Θεωρούσε ότι υπάρχει ένα 5% ανθρώπων που έχουν μια κληρονομική επιβάρυνση και αυτοί θα αρρωστήσουν από κάποια νόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ακόμη κι αν προλάβει το εμβόλιο την εκδήλωση κάποιας νόσου, οι οργανισμοί που έχουν κληρονομική ευαισθησία θα αρρωστήσουν από κάποια άλλη. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι απέφευγε να εκφραστεί ελεύθερα στους υπόλοιπους ιατρούς. Εξέφρασε την άποψη του μόνο σε μένα, προσωπικά, που ήξερε ότι ασχολούμαι με την Ομοιοπαθητική και είχα εκφράσει ανοικτά τους προβληματισμούς μου για πιθανές παρενέργειες των εμβολίων.
Πριν μερικά χρόνια, είχα παρουσιάσει σε ένα συνέδριο την περίπτωση ενός παιδιού που είχε εμφανίσει «οξεία λεμφοβλαστική αναιμία» μετά από εμβολιασμό και που μπόρεσε να ιαθεί πλήρως από μια υποτροπή της νόσου με τη χρήση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Thuja. Μετά την ανακοίνωση της εργασίας, το σχόλιο του προϊσταμένου μου ήταν ότι δεν ήταν σοβαρή η ανακοίνωση και ότι θα έπρεπε να σοβαρευτώ και να γίνω «καθώς πρέπει» επιστήμονας. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να προβληματιστεί. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε υψηλή θέση. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί και να ενθαρρύνει για μια έρευνα. Θα μπορούσε να βοηθήσει στη συλλογή με σωστό τρόπο κάποιων στοιχείων. Η παρουσία του θα άνοιγε δρόμους για να μελετηθεί το θέμα στη σωστή του διάσταση. Όμως δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο και μπορώ να υποθέσω ότι πίσω από την αντίδραση του αυτή υπήρχε ο φόβος για να μην έχει κάποιους μπελάδες!
Μεγάλη κουβέντα γίνεται λοιπόν για τη χρησιμότητα ή όχι των εμβολίων. Όλος αυτός ο διάλογος μπορεί να αποβεί χρήσιμος και για τους υποστηρικτές των εμβολιασμών. Θα μπορούσαν να διερευνήσουν τις περιπτώσεις που εμφάνισαν παρενέργειες από τα εμβόλια, να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από την εξέταση του DNA τους και να καταλήξουν σε κάποιο γενετικό προφίλ ατόμων τα οποία είναι ευαίσθητα στους εμβολιασμούς, ώστε τα άτομα με το συγκεκριμένο προφίλ να μην εμβολιάζονται.
Μέχρι όμως να γίνει αυτό πρέπει να ενημερώνονται οι γονείς για τις παρενέργειες και είναι αυτοί υπεύθυνοι να αποφασίσουν αν θα εμβολιάσουν το παιδί τους ή θα χρησιμοποιήσουν την Όμοιο-προφύλαξη ή άλλη μέθοδο προφύλαξης ή δεν θα το εμβολιάσουν και θα αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται με οποιαδήποτε μέθοδο της αρεσκείας τους."
Τα ερωτήματα όμως πιστεύω ότι θα λυθούν πολύ σύντομα. Ο Ντε Νίρο που υποστηρίζει ότι ο αυτισμός του παιδιού του οφείλεται σε εμβόλιο (http://georgeloukas.weebly.com/as-mathoume-tin-alitheia-o-de-niro-leei-o-aytistikos-gios-mou-allakse-en-mia-nikti-meta-to-mmr.html) έχει θεσπίσει έπαθλο 100.000 δολαρίων σε όποιον ιατρό αποδείξει ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή( http://georgeloukas.weebly.com/as-mathoume-tin-alitheia-o-de-niro-leei-o-aytistikos-gios-mou-allakse-en-mia-nikti-meta-to-mmr.html).
Αναμένουμε λοιπόν τον ικανό επιστήμονα που θα πάρει το έπαθλο. Με τόσα χρόνια ασφαλούς εφαρμογής των εμβολίων περιμένουμε ότι θα είναι εύκολο να γίνει αυτό. Η συνέχεια προσεχώς......
http://info.cmsri.org/the-driven-researcher-blog/vaccinated-vs.-unvaccinated-guess-who-is-sicker
Όπως θα δείτε με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται τα εμβολιασμένα παιδιά έχουν χειρότερο επίπεδο υγείας.
Πάντα τίθεται το ερώτημα αν η μεθοδολογία της έρευνας έχει εφαρμοστεί στα εμβόλια πριν την κυκλοφορία τους. Έχει γίνει έρευνα; Ποιος έκανε τον έλεγχο για τη σωστή εφαρμογή της μεθοδολογίας της έρευνας; Έχουν τηρηθεί οι σωστές διαδικασίες για την εφαρμογή τους στην κοινωνία; Υπάρχουν στατιστικές που να αποδεικνύουν τη δράση τους;
Σχετική με τα παραπάνω ερωτήματα είναι και η απάντηση που είχα δώσει σχετικά με τα εμβόλια σε μια έρευνα της Νίκης Τσέκου. Το ερώτημα ήταν: "Είναι χρήσιμα τα εμβόλια; "
«Δεν είμαι ειδικός στο θέμα αυτό, αλλά θα σας απαντήσω εστιαζόμενος σε μερικά σημεία:
1. Το πρώτο αφορά στην απόδειξη δράσης τους. Μία επιστημονική μέθοδος, για να θεωρείται επιστημονικά σωστή, χρειάζεται να έχει αποδειχθεί με διπλά-τυφλά πειράματα, στα οποία πρέπει να έχει μελετηθεί μεγάλος αριθμός ατόμων που ζουν σε παρόμοιες συνθήκες για ένα ικανοποιητικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Από ότι ξέρω, δεν έχουν γίνει επαρκή διπλά- τυφλά πειράματα.
2. Το δεύτερο σημείο αφορά στις παρενέργειες. Είναι προφανές ότι μπορούν να εμφανιστούν παρενέργειες μετά από εμβολιασμό. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους οργανισμούς που πιθανόν δεν έχουν επαρκή κάποια ενζυμικά συστήματα και δεν μπορούν να ανεχθούν τη διαδικασία του εμβολιασμού και εμφανίζουν κάποια νόσο μετά το εμβόλιο. Στο σημείο αυτό μπορούν να τεθούν κάποια ερωτήματα:
· Ποιος αναλαμβάνει τις ευθύνες σε μια τέτοια περίπτωση;
· Ποιος θα αποζημιώσει το γονιό, ο οποίος θα υποστεί μεγάλη ζημιά σε πολλά επίπεδα;
· θα αναλάβει να τον αποζημιώσει το κράτος ή η εταιρεία που παρασκεύασε το εμβόλιο;
· Είναι ενημερωμένο το κοινό για τις παρενέργειες των εμβολίων και πώς μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους;
· Είναι ο επιστημονικός κόσμος αντικειμενικός και θα υποστηρίξει τον αδύναμο πολίτη ή θα πάρει το μέρος της ισχυρής οικονομικά φαρμακευτικής εταιρείας;
· Αν ένα παιδί πεθάνει 2 μέρες μετά από έναν εμβολιασμό (όπως έχει συμβεί) πώς μπορεί να αποδείξει ο γονιός ότι δεν οφείλεται ο θάνατος μόνο στον κυτταρομεγαλοϊό όπως ισχυρίζονται οι γιατροί του νοσοκομείου αλλά έχει ρόλο και η διαδικασία του εμβολιασμού;
· Ενημερώνουν οι παιδίατροι για τις πιθανές παρενέργειες των εμβολιασμών;
· Είναι οι ίδιοι ενημερωμένοι για αυτές; Γιατί φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν είναι!
3. Το τρίτο σημείο αφορά στο αν υπάρχουν ανεπτυγμένες άλλες προληπτικές μέθοδοι, παρόμοιες των εμβολίων. Μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι μπορεί να γίνει αυτό με τη μέθοδο της Ομοιοπαθητικής. Ο πρώτος που εφάρμοσε τη μέθοδο αυτή ήταν ο Σαμουήλ Χάνεμαν. Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε ότι μπορεί να χορηγηθεί προληπτικά Belladona σε υγιή άτομα κατά τη διάρκεια επιδημίας οστρακιάς για να μην εκδηλώσουν τη νόσο. Τη μέθοδο αυτή ακολούθησαν πολλοί ομοιοπαθητικοί, όχι όμως όλοι. Ενδεικτικά αναφέρω τον Kent, o οποίος στο βιβλίο του «Διαλέξεις στην Ομοιοπαθητική Φιλοσοφία» (Εκδόσεις Jain, 5η έκδοση, 1954, σελ. 229) αναφέρει ότι θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την Ομοιοπαθητική όχι μόνο για θεραπεία, αλλά και για πρόληψη.
Τα τελευταία χρόνια ένας Αυστραλός ερευνητής ο Isaac Golden έχει χρησιμοποιήσει συστηματικά ομοιοπαθητικά φάρμακα για να αντικαταστήσει τα κοινά εμβόλια. Αυτό το ομοιοπαθητικό πρόγραμμα εμβολιασμών ονομάστηκε «Όμοιο-προφύλαξη». Οι πρώτες συστηματικές μετρήσεις που έχουν καταγραφεί δείχνουν ότι η Όμοιο-προφύλαξη είναι εξίσου αποτελεσματική με τους κοινούς εμβολιασμούς αλλά με λιγότερες παρενέργειες. Γιατί και η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων μπορεί να φέρει στην επιφάνεια κάποια συμπτώματα, τα οποία μπορούμε να τα αποκαλέσουμε «παρενέργειες». Αυτό θα συμβεί σε κάποια άτομα που είναι ευαίσθητοι οργανισμοί και έχουν την προδιάθεση να νοσήσουν. Τα συμπτώματα αυτά που θα έρθουν στην επιφάνεια υποδεικνύουν το ιδιοσυγκρασιακό ομοιοπαθητικό φάρμακο που χρειάζεται το παιδί. Αν ακολουθηθεί σωστή θεραπεία, το παιδί θα μπορέσει να βελτιωθεί σε επίπεδο υγείας.
Θα ήθελα να σας αναφέρω και κάποιες προσωπικές εμπειρίες που σχετίζονται με το θέμα των εμβολιασμών. Υπάρχουν ιατροί που αμφισβητούν τη χρησιμότητα των εμβολίων και φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά τη γνώμη τους. Πριν μερικά χρόνια κάποιος καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο, μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν πίστευε στην χρησιμότητα των εμβολίων. Θεωρούσε ότι υπάρχει ένα 5% ανθρώπων που έχουν μια κληρονομική επιβάρυνση και αυτοί θα αρρωστήσουν από κάποια νόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ακόμη κι αν προλάβει το εμβόλιο την εκδήλωση κάποιας νόσου, οι οργανισμοί που έχουν κληρονομική ευαισθησία θα αρρωστήσουν από κάποια άλλη. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι απέφευγε να εκφραστεί ελεύθερα στους υπόλοιπους ιατρούς. Εξέφρασε την άποψη του μόνο σε μένα, προσωπικά, που ήξερε ότι ασχολούμαι με την Ομοιοπαθητική και είχα εκφράσει ανοικτά τους προβληματισμούς μου για πιθανές παρενέργειες των εμβολίων.
Πριν μερικά χρόνια, είχα παρουσιάσει σε ένα συνέδριο την περίπτωση ενός παιδιού που είχε εμφανίσει «οξεία λεμφοβλαστική αναιμία» μετά από εμβολιασμό και που μπόρεσε να ιαθεί πλήρως από μια υποτροπή της νόσου με τη χρήση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Thuja. Μετά την ανακοίνωση της εργασίας, το σχόλιο του προϊσταμένου μου ήταν ότι δεν ήταν σοβαρή η ανακοίνωση και ότι θα έπρεπε να σοβαρευτώ και να γίνω «καθώς πρέπει» επιστήμονας. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να προβληματιστεί. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε υψηλή θέση. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί και να ενθαρρύνει για μια έρευνα. Θα μπορούσε να βοηθήσει στη συλλογή με σωστό τρόπο κάποιων στοιχείων. Η παρουσία του θα άνοιγε δρόμους για να μελετηθεί το θέμα στη σωστή του διάσταση. Όμως δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο και μπορώ να υποθέσω ότι πίσω από την αντίδραση του αυτή υπήρχε ο φόβος για να μην έχει κάποιους μπελάδες!
Μεγάλη κουβέντα γίνεται λοιπόν για τη χρησιμότητα ή όχι των εμβολίων. Όλος αυτός ο διάλογος μπορεί να αποβεί χρήσιμος και για τους υποστηρικτές των εμβολιασμών. Θα μπορούσαν να διερευνήσουν τις περιπτώσεις που εμφάνισαν παρενέργειες από τα εμβόλια, να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από την εξέταση του DNA τους και να καταλήξουν σε κάποιο γενετικό προφίλ ατόμων τα οποία είναι ευαίσθητα στους εμβολιασμούς, ώστε τα άτομα με το συγκεκριμένο προφίλ να μην εμβολιάζονται.
Μέχρι όμως να γίνει αυτό πρέπει να ενημερώνονται οι γονείς για τις παρενέργειες και είναι αυτοί υπεύθυνοι να αποφασίσουν αν θα εμβολιάσουν το παιδί τους ή θα χρησιμοποιήσουν την Όμοιο-προφύλαξη ή άλλη μέθοδο προφύλαξης ή δεν θα το εμβολιάσουν και θα αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται με οποιαδήποτε μέθοδο της αρεσκείας τους."
Τα ερωτήματα όμως πιστεύω ότι θα λυθούν πολύ σύντομα. Ο Ντε Νίρο που υποστηρίζει ότι ο αυτισμός του παιδιού του οφείλεται σε εμβόλιο (http://georgeloukas.weebly.com/as-mathoume-tin-alitheia-o-de-niro-leei-o-aytistikos-gios-mou-allakse-en-mia-nikti-meta-to-mmr.html) έχει θεσπίσει έπαθλο 100.000 δολαρίων σε όποιον ιατρό αποδείξει ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή( http://georgeloukas.weebly.com/as-mathoume-tin-alitheia-o-de-niro-leei-o-aytistikos-gios-mou-allakse-en-mia-nikti-meta-to-mmr.html).
Αναμένουμε λοιπόν τον ικανό επιστήμονα που θα πάρει το έπαθλο. Με τόσα χρόνια ασφαλούς εφαρμογής των εμβολίων περιμένουμε ότι θα είναι εύκολο να γίνει αυτό. Η συνέχεια προσεχώς......