ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΗΜRC ΠΕΡΙ ΜΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
Διαβάσαμε στο www.in.gr ά το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας (NHMRC), το οποίο καθοδηγεί τις εθνικές πολιτικές υγείας ανακοίνωσε ότι η ομοιοπαθητική είναι αναποτελεσματική . Η μελέτη του ΝΗΜRC είναι μια μετα-ανάλυση 1800 προηγούμενων επιστημονικών δημοσιεύσεων για την ομοιοπαθητική, από τις οποίες μόνο 225 πληρούσαν τα κριτήρια αξιοπιστίας για να συμπεριληφθούν στην ανασκόπηση.
Όπως αναφέρει το συμβούλιο σε ανακοίνωσή του, ορισμένες από τις 255 μελέτες έδειχναν ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική. Ήταν όμως μελέτες που εξέταζαν υπερβολικά μικρό δείγμα ασθενών, ή/και έπασχαν από προβλήματα στο σχεδιασμό και την υλοποίησή τους.
(http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231392232)
Η απάντησή μας σε αυτήν την ανακοίνωση είναι η διδακτορική διατριβή της Ναταλία Τιτίεβα, καθηγήτριας ομοιοπαθητικής στην Ιατρική Ακαδημία του Νοβοσιμπιρσκ, η οποία απέδειξε την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής. Το υλικό της διατριβής αυτής ήταν 33.000 ασθενείς. Για να καταγραφούν τα αποτελέσματα συμμετείχαν 10 πανεπιστημιακές κλινικές υπό την αιγίδα της Ρωσικής Ακαδημίας. Μετά τη διατριβή αυτή η ομοιοπαθητική εισήχθη ως μάθημα στις ιατρικές σχολές των ρωσικών πανεπιστημίων.
Στις ιστοσελίδες μας έχουν αναρτηθεί κατα καιρούς στοιχεία από διάφορες έρευνες που έγιναν σχετικά με την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής ως μεθόδου. Η εγκυρότητα της εργασίας της Ναταλία Τιτίεβα επισκιάζει όλες τις άλλες που έχουν γίνει παγκοσμίως. Σίγουρα το ΝΗΜRC αγνοεί το υλικό αυτό. Εμείς δεν θα ισχυριστούμε ότι η εργασία τους έχει σχέση με διαπλοκή με συμφέροντα οικονομικά. Εμείς απλά θα τους αποκαλέσουμε ερασιτέχνες στην έρευνα, γιατί θα έπρεπε να είχαν ερευνήσει βιβλιογραφικά το τί εφαρμόζεται σχετικά με την ομοιοπαθητκή σε προηγμένες επιστημονικά χώρες όπως η Ρωσία. Δικαιολογούνται βέβαια γιατί η χώρα τους κουβαλάει μια παράδοση απομάκρυνσης και απομόνωσης και γιατί ποτέ δεν υπήρξαν επιστημονικά πρωτοπόροι. Για αυτό αντιμετωπίζουμε την ανακοίνωσή τους με επιείκια.
Θα ήθελα να τελειώσω με μια πρόταση προς το ΝΗΜRC. Πριν μερικά χρόνια ένας μαθητής μου στη Ρωσία που έκανε διδακτορικό διαστημικής ιατρικής, ζήτησε τη βοήθεια μου για να περιλάβει στη διατριβή του και ένα πείραμα με ομοιοπαθητικό φάρμακο. Του συνέστησα να χρησιμοποιήσει το φάρμακο Hydrogenium peroxydatum. Χρησιμοποιήθηκαν δυο ομάδες ποντικών από τις οποίες η μια έλαβε ομοιοπαθητικό φάρμακο και η άλλη placebo. Τα ποντίκια που πήραν placebo ήταν τα υγιέστερα, ενώ τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν τα ασθενέστερα. Χρησιμοποιήθηκε ένα πειραματικό μοντέλο όπου τοποθετήθηκαν οι δυο ομάδες σε συνθήκες μεγάλου υψομέτρου όπου επικρατούσε υποξία. Τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο έδειξαν πιο γρήγορη και καλύτερη προσαρμογή σε συνθήκες υποξίας. Προκαλώ λοιπόν τους κυρίους του ΝΗΜRC να μας εξηγήσουν πως συνέβη αυτό και να προσπαθήσουν να έχουν και αυτοί τα ίδια αποτέλεσμα σε αντίστοιχο πείραμα χωρίς χρήση χημικής ουσίας.
Παρακάτω παραθέτω το κεφάλαιο «Έρευνα και Ομοιοπαθητική από το βιβλίο μου «Ομοιοπαθητική μια άλλη θεραπευτική μέθοδος
Έρευνα και ομοιοπαθητική
Καθημερινά συζητάμε με πολλούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ομοιοπαθητική με καχυποψία. Από την άλλη, άλλοι είναι φανατικοί υπέρμαχοί της και σίγουροι για την αποτελεσματικότητά της. Οι τελευταίο είναι αυτοί που έχουν δει κάποια θεαματική θεραπεία στους ίδιους ή στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον.
Ενώ η πλειονότητα των ιατρών δεν δέχεται την ομοιοπαθητική, οι ομοιοπαθητικοί θεωρούσαν δεδομένη τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και δεν έμπαιναν στη διαδικασία να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα. Έτσι ασχολούνταν κυρίως με τα πειράματα που σχετίζονταν με την ανακάλυψη της δράσης κάποιων ουσιών με σκοπό τον εμπλουτισμό της γνώσης της ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία να αποδείξουν στους «άπιστους» πώς δρα το ομοιοπαθητικό φάρμακο.
Συχνά κάποιοι επιστήμονες κριτικάρουν την ομοιοπαθητική λέγοντας ότι χρησιμοποιεί φάρμακα μη γνωρίζοντας με ποιο τρόπο αυτά ενεργούν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει μόνο στην ομοιοπαθητική. Είναι γνωστό ότι και σήμερα υπάρχουν αρκετά αλλοπαθητικά φάρμακα που συνταγογραφούνται με αποτελεσματικότητα, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακόμα τον ακριβή μηχανισμό δράσης τους. Ως παράδειγμα αναφέρω την ασπιρίνη και κάποια αντιβιοτικά που μολονότι συνταγογραφούνται ο μηχανισμός δράσης παραμένει άγνωστος.
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου θα πρέπει να αναφερθούμε σε μια αναγνωρισμένη αρχή στη φαρμακολογία που λέγεται "διφασική ανταπόκριση των φαρμάκων". Σύμφωνα με αυτήν την αρχή κάθε φάρμακο παρουσιάζει δυο φάσεις δράσης οι οποίες εξαρτώνται από τις δόσεις. Αντί λοιπόν σε ένα φάρμακο να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα του όσο αυξάνεται η δόση του, οι έρευνες συνεχώς δείχνουν ότι υπερβολικά μικρές δόσεις μιας ουσίας έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα των μεγάλων δόσεων. Έτσι για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι οι συνήθεις ιατρικές δόσεις ατροπίνης αναστέλλουν το παρασυμπαθητικό και προκαλούν ξηρότητα στους βλεννογόνους. Αντιθέτως υπερβολικά μικρές δόσεις προκαλούν αύξηση των εκκρίσεων στους βλεννογόνους.
Την παραπάνω αρχή ανακάλυψαν το 1870 ταυτόχρονα οι Hugo Schulz και Rudolf Arndt. Αρχικά ονομάστηκε ως ο νόμος των Arndt – Schulz και με αυτό το όνομα καταγράφηκε στα ιατρικά λεξικά μέχρι σήμερα. Πιο ειδικά, αυτοί οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ασθενή ερεθίσματα επιταχύνουν την φυσιολογική δραστηριότητα, μέτρια ερεθίσματα την αναστέλλουν και ισχυρά ερεθίσματα την παύουν. Για παράδειγμα, πολύ ασθενείς συγκεντρώσεις ιωδίου, βρόμιου, χλωριούχου υδραργύρου και αρσενικού οξέος θα ενισχύσουν την ανάπτυξη της μαγιάς (μύκητα), μέτριες δόσεις αυτών των στοιχείων θα την αναστείλουν και μεγάλες δόσεις θα σκοτώσουν τον μύκητα.
Η πρώτη επίσημα καταγραμμένη μελέτη της αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής έγινε τον 19ο αιώνα, όταν σημειώθηκε επιδημία χολέρας, στη δεκαετία του 1850. Όταν ανακοινώθηκε στο κοινοβούλιο η θνησιμότητα στα νοσοκομεία του Λονδίνου από χολέρα, δεν συμπεριλήφθησαν τα στοιχεία που αφορούσαν τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία. Όμως ένας βουλευτής επέμεινε να παρουσιαστούν και τα στοιχεία των ομοιοπαθητικών νοσοκομείων. Εξαιτίας της παρέμβασής του, διασώθηκε η πληροφορία για τα εξαιρετικά οφέλη της ομοιοπαθητικής στην αντιμετώπιση της επιδημίας χολέρας. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία στο ομοιοπαθητικό νοσοκομείο του Λονδίνου το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών με χολέρα ήταν 16,4% ενώ σε όλα τα άλλα νοσοκομεία ήταν 51,8%.
Οι σοβαρότερες προσπάθειες απόδειξης της δράσης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου έγιναν τον τελευταίο αιώνα. Παρακάτω θα αναφερθούν κάποιες εργασίες που σχετίζονται με την έρευνα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και που αποδεικνύουν τη δράση του.
Μια ομάδα μελετών είναι αυτές που αφορούν την εξατομικευμένη χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Το 1991, τρεις καθηγητές της ιατρικής από την Ολλανδία, έκαναν μια μετα-ανάλυση στις κλινικές μελέτες των τελευταίων 25 ετών, στις οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί ομοιοπαθητικά φάρμακα και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα στο British Medical Journal.( J. Kleijnen, P. Knipschild, G. ter Riet, "Clinical Trials of Homoeopathy," British Medical Journal, February 9, 1991, 302:316-323).
Αυτή η μετα-ανάλυση κάλυπτε 107 ελεγχόμενες δοκιμές-μελέτες, από τις οποίες οι 81 έδειξαν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά, οι 24 έδειξαν ότι δεν είναι αποτελεσματικά και από τις 2 δεν εξαγόταν συμπέρασμα. Οι καθηγητές συμπέραναν, ότι " Η ποσότητα των θετικών αποτελεσμάτων ήρθε σαν έκπληξη σ' εμάς".’ Ειδικά, διαπίστωσαν τα εξής:
13 από τις 19 δοκιμές έδειξαν επιτυχή θεραπεία σε λοιμώξεις ανώτερου αναπνευστικού.
6 από τις 7 δοκιμές έδειξαν θετικά αποτελέσματα στην θεραπεία άλλων λοιμώξεων.
6 από τις 7 δοκιμές έδειξαν βελτίωση σε παθήσεις του πεπτικού συστήματος.
5 από τις 5 έδειξαν επιτυχή θεραπεία του εαρινού κατάρρου (αλλεργία της άνοιξης).
5 από τις 7 έδειξαν ταχύτερη ανάρρωση μετά από χειρουργική ενδοκοιλιακή επέμβαση.
4 από τις 6 προήγαγαν την θεραπεία ρευματολογικών παθήσεων.
18 από τις 20 έδειξαν όφελος στην αντιμετώπιση πόνου ή τραύματος.
8 από τις 10 έδειξαν θετικά αποτελέσματα στην ανακούφιση ψυχοδιανοητικών προβλημάτων.
13 από τις 15 έδειξαν όφελος σε θεραπεία διαφόρων νοσημάτων.
Παρά το υψηλό ποσοστό των μελετών που παρείχαν επιτυχή στοιχεία από τη χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων, οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήταν ατελείς. Εντούτοις, οι ερευνητές βρήκαν 22 υψηλής ακρίβειας μελέτες, 15 από τις οποίες έδειξαν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ήταν αποτελεσματικά. Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι 11 από τις 15 καλύτερες μελέτες έδειξαν ότι τα φυσικά αυτά φάρμακα ήταν αποτελεσματικά, δείχνοντας ότι όσο καλύτερα σχεδιασμένες και εκτελεσμένες ήταν οι έρευνες, τόσο υψηλότερο ήταν το ποσοστό ανεύρεσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ως δραστικών.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν παρατηρείται μόνο στις εργασίες της ομοιοπαθητικής αλλά και ο χώρος της συμβατικής ιατρικής στην τελευταία εικοσιπενταετία έχει να επιδείξει παρόμοιο ποσοστό ατελών ερευνών. Έτσι οι ερευνητές της μετα-ανάλυσης συμπέραναν ότι "Οι αποδείξεις που παρουσιάζονται σε αυτόν τον απολογισμό, θα ήταν πιθανόν ικανοποιητικές, για να εδραιώσουν την ομοιοπαθητική σαν μια έγκυρη θεραπευτική με συγκεκριμένες ενδείξεις".
Μια άλλη εργασία για τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ήταν μια μεμονωμένη μελέτη για την ομοιοπαθητική αντιμετώπιση του άσθματος. (David Reilly, Morag Taylor, Neil Beattie, et al., "Is Evidence for Homoeopathy Reproducible?" Lancet, December 10, 1994, 344:1601-6.)
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης χρησιμοποίησαν κλασσικά αλλεργικά τεστ για να διαγνώσουν σε ποιες αλλεργικές ουσίες ήταν πιο ευαίσθητοι οι ασθματικοί ασθενείς. Αφού καθορίστηκαν οι ουσίες, τα άτομα μοιράστηκαν τυχαία σε ομάδες θεραπείας με φάρμακο και εικονικό φάρμακο. Στους ασθενείς της ομάδας για θεραπεία, χορηγήθηκε στην 30η εκατοστιαία δυναμοποίηση η ουσία στην οποία ήταν περισσότερο ευαίσθητοι (η πιo κοινή ουσία ήταν το άκαρι της σκόνης του σπιτιού). Τα άτομα που συμμετείχαν στο πείραμα, εξετάσθηκαν και αξιολογήθηκαν και από ομοιοπαθητικούς και από συμβατικούς γιατρούς. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι το 82% των ασθενών, που έλαβε ομοιοπαθητικά φάρμακα, βελτιώθηκε, ενώ μόνο το 38% των ασθενών που πήραν εικονικό φάρμακο ένοιωσαν κάποια παρόμοια ανακούφιση.
Άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Pediatrics, εξέτασε τη χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, στην αντιμετώπιση της παιδικής διάρροιας. (Jennifer Jacobs, L. Jimenez, Margarita, Stephen Gloyd, "Treatment of Acute Childhood Diarrhea with Homeopathic Medicine: A Randomized Clinical Trial in Nicaragua," Pediatrics, May 1994, 93,5:719-25). Πάνω από 5 εκατομμύρια παιδία πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της διάρροιας, κυρίως στις μη- βιομηχανοποιημένες χώρες.
Αυτή η τυχαία επιλεγμένη, διπλή-τυφλή μελέτη των 81 παιδιών, διεξήχθη στην Νικαράγουα σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και το πανεπιστήμιο της Γκουανταλαχάρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι το επιλεγμένο με εξατομίκευση ομοιοπαθητικό φάρμακο, έδωσε κλινικά και στατιστικά, σημαντική βελτίωση στην διάρροια των παιδιών, συγκρινόμενη με αυτά τα παιδιά που τους δόθηκε εικονικό φάρμακο. Τα παιδιά που έλαβαν ομοιοπαθητικό φάρμακο, θεραπεύτηκαν από την λοίμωξη 20% γρηγορότερα από τα παιδιά πού έλαβαν εικονικό φάρμακο. Τα πιο άρρωστα παιδιά ανταποκρίθηκαν ακόμα πιο θεαματικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Συνολικά, στη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν δεκαοχτώ διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, που επιλέχθηκαν εξατομικευμένα, σύμφωνα με τα συμπτώματα του κάθε παιδιού.
Στην Ιταλία, διεξήχθη μια μελέτη για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην ημικρανία με εξήντα ασθενείς που επιλέχθηκαν τυχαία και συμμετείχαν στην διπλή-τυφλή μελέτη. Οι ασθενείς συμπλήρωναν τακτικά ένα ερωτηματολόγιο με τη συχνότητα, ένταση και τα χαρακτηριστικά του πονοκέφαλου. (Bruno Brigo, and G. Serpelloni, "Homeopathic Treatment of Migraines: A Randomized Double-blind Controlled Study of 60 Cases," Berlin Journal on Research in Homeopathy, March 1991, 1,2:98-106).
Τους χορηγήθηκε το ομοιοπαθητικό φάρμακο, μια μονή δόση της 30ης δυναμοποίησης, που επαναλήφθηκε συνολικά τέσσερις φορές με διαλείμματα δύο εβδομάδων. Επιλέχθηκαν οκτώ φάρμακα και επιτράπηκε στους θεραπευτές να δώσουν οποιαδήποτε από τα δύο φάρμακα σε κάθε ασθενή. Ενώ μόνο το 17% των ασθενών που τους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο ένοιωσαν ανακούφιση από την ημικρανία, ένα εντυπωσιακό 93% των ασθενών που έλαβαν ομοιοπαθητικό φάρμακο, ένοιωσε καλά αποτελέσματα.
Άλλη μελέτη που αφορούσε εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία ήταν για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. (R.G. Gibson, S. Gibson, A.D. MacNeill, et al., "Homoeopathic Therapy in Rheumatoid Arthritis: Evaluation by Double-blind Clinical Therapeutic Trial," British Journal of Clinical Pharmacology, 1980, 9:453-59).
Η μελέτη περιελάμβανε σαράντα έξι ασθενείς. Δύο ομοιοπαθητικοί γιατροί συνταγογράφησαν ομοιοπαθητικά φάρμακα, εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή, αν και μόνο οι μισοί από αυτούς έλαβαν το αληθινό φάρμακο, ενώ οι άλλοι μισοί έλαβαν εικονικό φάρμακο. Η μελέτη έδειξε ότι το 82% αυτών που έλαβαν εξατομικευμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο, ένοιωσαν κάποια ανακούφιση στα συμπτώματά τους, ενώ μόνο το 21% αυτών που πήραν εικονικό φάρμακο ένοιωσαν παρόμοιου βαθμού ανακούφιση.
Αλλά εκτός από τις μελέτες, όπου συνταγογραφούνται εξατομικευμένα ομοιοπαθητικά φάρμακα, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος έρευνας κατά την οποία δοκιμάζονται μεμονωμένα φάρμακα, χορηγούμενα με βάση την αιτιολογία. Είναι γνωστό ότι αν ένας τοξικός παράγοντας επιδράσει σε διαφορετικές ιδιοσυστασίες, θα εμφανιστούν συμπτώματα που σχετίζονται με την επίδραση του παράγοντα ανεξάρτητα με το είδος της ιδιοσυστασίας. Για παράδειγμα, τα συμπτώματα από ένα τσίμπημα δηλητηριώδους φιδιού σε διαφορετικές ιδιοσυστασίες είναι κοινά ανεξάρτητα από την ιδιοσυστασία του ατόμου. Παρακάτω αναφέρουμε μερικές έρευνες που έγιναν με βάση την αιτιολογία.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η βρετανική κυβέρνηση χρηματοδότησε έρευνα η οποία διενεργήθηκε ανεξάρτητα σε δυο διαφορετικά κέντρα(Λονδίνο και Γλασκόβη) χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία διπλού-τυφλού ελέγχου με παρόμοια αποτελέσματα. (R.M.M. Owen and G. Ives, "The Mustard Gas Experiments of the British Homeopathic Society: 1941-1942, Proceedings of the 35th International Homeopathic Congress, 1982, 258-59).
Η μελέτη αφορούσε εθελοντές στους οποίους προκλήθηκαν εγκαύματα από νευροτοξικά χημικά όπλα "αέρια μουστάρδας" και στους οποίους εφαρμόστηκε ομοιοπαθητική θεραπεία. Η αγωγή περιελάμβανε Mustard gas 30CH ως προφυλακτική αγωγή και Rhus toxicodendron 30CH και Kali bichromicum 30CH ως θεραπεία. Τα άτομα στα οποία εφαρμόστηκε η ομοιοπαθητική θεραπεία παρουσίασαν σημαντική βελτίωση.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι οι ερευνητές δοκίμασαν και την αποτελεσματικότητα των Opium 30c, Cantharis 30c και Variolinum 30c, από τα οποία κανένα δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Εάν αυτή η έρευνα είχε ελέγξει μόνο αυτά τα φάρμακα, οι ερευνητές θα μπορούσαν να είχαν συμπεράνει ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι δραστικά στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων από το αέριο μουστάρδας. Το κλειδί για μία αποτελεσματική ομοιοπαθητική θεραπεία, ήταν και θα είναι πάντα η ανεύρεση του σωστού φαρμάκου.
Μια άλλη πάθηση για την οποία απεδείχθη η αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας, είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. (Zicari, et al., "Valutazione dell'azione Angioprotettiva di Preparati di Arnica nel Trattamento della Retinpatia Diabetica," Bolletino de Oculistica, 1992, 5:841-848).
Η αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια επιπλοκή του διαβήτη, στην οποία υπάρχει φλεγμονή του αμφιβληστροειδούς που προκαλεί διαταραχές στην όραση, οίδημα, έκκριμα από το μάτι και ορισμένες φορές αιμορραγία μέσα στον αμφιβληστροειδή. Σε αυτή τη διπλή-τυφλή μελέτη 60 ασθενών, χορηγήθηκε Arnica 5c. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το 47% των ασθενών που έλαβαν Arnica 5c, είχαν βελτίωση στην κεντρική ροή αίματος στο μάτι, ενώ μόνο το 1% από τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο, είχαν αυτή τη βελτίωση. Επιπλέον, το 52% των ασθενών πού πήραν το φάρμακο, είχαν βελτίωση της αιματικής ροής και σε άλλα σημεία του ματιού, ενώ μόνο το 1.5% της ομάδας του εικονικού φαρμάκου είχαν παρόμοια βελτίωση.
Το πρώτο σε πωλήσεις, στη Γαλλία, φάρμακο κατά της γρίπης είναι στην πραγματικότητα ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο. Το Anas barbariae 200c, που η κοινή εμπορική του ονομασία είναι Oscillococcinum TM, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο πρώτο στάδιο της γρίπης. Μια διπλή-τυφλή μελέτη διεξήχθη με 478 ασθενείς πάσχοντες από γρίπη.(J.P. Ferley, D. Zmirou, D. D'Admehar, et al., "A Controlled Evaluation of a Homoeopathic Preparation in the Treatment of Influenza-like Syndrome," British Journal of Clinical Pharmacology, March 1989, 27:329-35).
Η έρευνα έδειξε ότι σχεδόν τα διπλάσια σε αριθμό άτομα που έλαβαν το φάρμακο, ξεπέρασαν την γρίπη μέσα σε 48 ώρες, σε σύγκριση με τα άτομα που πήραν εικονικό φάρμακο.
Αν και το φάρμακο φάνηκε αποτελεσματικό σε όλες τις ηλικίες, εντούτοις τη μέγιστη δράση την παρουσίαζε στα άτομα κάτω των 30 ετών, παρά στα μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν βρέθηκε όμως αποτελεσματικό σε προχωρημένα συμπτώματα γρίπης, όπου θα είχαν ένδειξη ομοιοπαθητικά φάρμακα με μεγαλύτερη εξατομίκευση συμπτωμάτων.
Σε μια εργασία που έγινε στο πανεπιστήμιο της Κριμαίας(Επίδραση διαφόρων αραιώσεων ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην Ταχύτητα Καθιζήσεως Ερυθρών (ΤΚΕ) Ε. Σόκολ, Ε. Τεφούκοβα, Γ. Λουκάς) εδόθηκαν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα Arnica, Millefolium και Acidum salicylicum σε δυναμοποιήσεις 6, 12 και 30 σε 48 υγιή άτομα. Σε άλλη ομάδα 9 ατόμων εδόθη placebo. Το φάρμακο Salicylicum acidum ήταν το μόνο που προκάλεσε αντικειμενική αύξηση της ΤΚΕ σε σχέση με το placebo. Στη συνέχεια χορηγήθηκε σε μια ομάδα 10 ατόμων το φάρμακο Salicylicum acidum, αφού υπέστη βράσιμο για 5 λεπτά. Τα αποτελέσματα σε αυτήν την περίπτωση δεν διάφεραν από την ομάδα που πήρε placebo.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μελέτες με ζώα και φυτά. Έτσι παρατηρήθηκε ότι η χορήγηση ομοιοπαθητικού φαρμάκου Apis melifica 7CH- 9CH (φάρμακο που προέρχεται από το δηλητήριο του κεντριού της μέλισσας), είχε προστατευτική επίδραση στο ερύθημα που προκλήθηκε σε ινδικά χοιρίδια με ιονίζουσα ακτινοβολία. (J. Bildet, M. Guyot, F. Bonini, et al., "Demonstrating the Effects of Apis mellifica and Apium virus Dilutions on Erythema Induced by U.V. Radiation on Guinea Pigs," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1990, 1:28).
Σε άλλο πείραμα λευκά ποντίκια εκτέθηκαν σε ακτίνες Χ, ισχύος από 100 έως 200 rad (μη θανατηφόρες δόσεις) και στη συνέχεια εκτιμήθηκαν μετά από 24, 48 και 72 ώρες. Πριν και μετά την ακτινοβολία χορηγήθηκαν Ginseng 6x, 30x και 200x και Ruta graveolans 30x και 200x. Συγκριτικά με τα ποντίκια που έλαβαν placebo, αυτά που έλαβαν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα παρουσίασαν σημαντικά λιγότερες χρωμοσωμικές ή κυτταρικές βλάβες. (A.R. Khuda-Bukhsh, S. Banik, "Assessment of Cytogenetic Damage in X-irradiated Mice and its Alteration by Oral Administration of Potentized Homeopathic Drug, Ginseng D200," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1991, 1,4/5:254. Also Khuda-Bukhsh, A.R. Maity, S., "Alteration of Cytogenetic Effects by Oral Administration of Potentized Homeopathic Drug, Ruta graveolens in Mice Exposed to Sub-lethal X-radiation," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1991, 1, 4/5:264).
Υπάρχουν πάνω από 100 έρευνες, που αξιολογούν την προληπτική και θεραπευτική δράση των ομοιοπαθητικών δόσεων φυσιολογικά τοξικών ουσιών. Επιστήμονες από γερμανικά ερευνητικά ινστιτούτα και από το America's Walter Reed Hospital, σε συνεργασία, πραγματοποίησαν μια μετα-ανάλυση σ' αυτές τις έρευνες. (K. Linde, W.B. Jonas, D. Melchart, D., et al., "Critical Review and Meta-Analysis of Serial Agitated Dilutions in Experimental Toxicology," Human and Experimental Toxicology, 1994, 13:481-92).
Όπως και στη μετα-ανάλυση που είχε διεξαχθεί στις κλινικές έρευνες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, έτσι και τώρα βρέθηκε ότι οι περισσότερες μελέτες ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ατελείς. Όμως, στις υψηλής ποιότητας μελέτες, βρέθηκε ότι τα θετικά αποτελέσματα ήταν 50% περισσότερα από τα αρνητικά. Ιδιαίτερα αξιοπερίεργο ήταν το γεγονός, ότι οι ερευνητές που έλεγξαν δόσεις υπομοριακού επιπέδου (δυναμοποιήσεις μεγαλύτερες της 18c), διέθεταν τις πληρέστερα σχεδιασμένες μελέτες και συχνά με στατιστικά σημαντικότερα αποτελέσματα.
Ειδικότερα, αρκετοί ερευνητές έδωσαν, συνήθως σε ποντίκια, αδρές (crude) δόσεις αρσενικού, βισμουθίου, καδμίου, χλωριούχου υδραργύρου και μολύβδου. Η έρευνα έδειξε ότι τα ζώα, στα οποία είχε προηγηθεί προληπτική χορήγηση ομοιοπαθητικών μικροδόσεων αυτών των τοξικών στοιχείων και που έλαβαν στη συνέχεια θεραπεία με επαναλαμβανόμενες ομοιοπαθητικές δόσεις, μετά την έκθεση στις αδρές δόσεις των ουσιών, απέκκριναν σε μεγαλύτερο ποσοστό αυτές τις ουσίες μέσω των ούρων, κοπράνων και ιδρώτα, σε σύγκριση με τα ζώα πού έλαβαν placebo.
Γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γαλακτοπαραγωγικές αγελάδες, που πήραν Sepia 200c, παρουσίασαν πολύ λιγότερες επιπλοκές στις γέννες από αυτές που πήραν placebo. (A.V. Williamson, W.L. Mackie, W.J. Crawford, et al., "A Study Using Sepia 200c given Prophylactically Postpartum to Prevent Anoestrus Problems in the Dairy Cow," British Homoeopathic Journal, 1991, 80:149. Δες επίσης από τους ίδιους ερευνητές: "A Trial of Sepia 200," British Homoeopathic Journal, 1995, 84:14-20).
Άλλα πειράματα έδειξαν ότι η χορήγηση χαμηλών δυναμοποιήσεων συνδυασμών φαρμάκων όπως Lachesis, Pulsatilla και Sabina, ή Lachesis, Echinacea και Pyrogenium, μαζί με Caulophyllum, που χορηγήθηκαν σε χοίρους, παρείχαν προφυλακτική και θεραπευτική δράση στις λοιμώξεις (φλεγμονές των μαστών και της μήτρας), καθώς και στη διάρροια των μικρών χοίρων. (G. Both, "Zur Prophylaxe und Therapie des Metritis-Mastitis- Agalactic: Komplexes des Schweines mit Biologischen Arzneimitteln," Biologische Tiermedizen, 1987, 4:39).
Μια άλλη εργασία με χοίρους έδειξε ότι ομοιοπαθητικά φάρμακα και ιδιαίτερα το Caulophyllum 30c, θα μπορούσε να μειώσει τις θνησιγενείς γέννες (stillbirths). Οι χοίροι που έλαβαν placebo, είχαν 103 φυσιολογικές γέννες και 27 θνησιγενείς (20.8%), ενώ αυτοί που πήραν Caulophyllum 30c είχαν 104 φυσιολογικές γέννες και 12 θνησιγενείς (10.3%). (Christopher Day, "Control of Stillbirths in Pigs Using Homoeopathy," Veterinary Record, March 3, 1984, 114,9, 216. Also Journal of the American Institute of Homeopathy, December 1986, 779, 4:146-47).
Σε ένα άλλο ενδιαφέρον πείραμα, τοποθετήθηκε Thyroxine 30x (ορμόνη θυρεοειδούς) σε νερό γυρίνων. Σε σύγκριση με τους γυρίνους που πήρανε placebo, η μορφογένεση των γυρίνων που πήραν τις ομοιοπαθητικές δόσεις, σε βατράχους, επιβραδύνθηκε. Επειδή η λήψη αδρών μορφών θυροξίνης επιταχύνει την μορφογένεση, είναι λογικό, από πλευράς ομοιοπαθητικής, ότι η λήψη δυναμοποιημένης θυροξίνης να την επιβραδύνει. (P.C. Endler, W. Pongratz, G. Kastberg, et al., "The Effect of Highly Diluted Agitated Thyroxine on the Climbing Activity of Frogs," Veterinary and Human Toxicology, 1994, 36:56. Also, P.C. Endler, W. Pongratz, R. van Wijk, et al., "Transmission of Hormone Information by Non-molecular Means," FASEB Journal, 1994, 8, Abs.2313).
Μια εκτεταμένη και πολύ σχολαστική έρευνα, έγινε το 1941-42 από ένα σκωτσέζο ομοιοπαθητικό επιστήμονα, τον W.E Boyd. (W.E. Boyd, "The Action of Microdoses of Mercuric Chloride on Diastase," British Homoeopathic Journal, 1941, 31:1-28; 1942, 32:106-11). Αυτή η εργασία, έδειξε, ότι μικροδόσεις του χλωριούχου υδραργύρου είχαν στατιστικά σημαντική επίδραση στη δραστηριότητα της διαστάσης (ενός ενζύμου πού παράγεται κατά την βλάστηση των σπόρων). Αυτή η έρευνα ήταν τόσο καλά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη, που ένας κοσμήτωρ μιας αμερικάνικης ιατρικής σχολής σχολίασε, ότι "η ακρίβεια της τεχνικής (του Boyd) αποτελεί παράδειγμα επιστημονικής μελέτης ανώτατου επιπέδου".(Mock, D., "What's Going on Here, Anyway? A Review of Boyd's 'Biochemical and Biological Evidence of the Activity of High Potencies,'" Journal of the American Institute of Homeopathy, 1969, 62:197).
Σε εργασία που έγινε στη Μόσχα στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών, μελετήθηκε η ηλεκτρική δραστηριότητα του μυϊκού τοιχώματος του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου μετά την επίδραση του ομοιoπαθητικού φαρμάκου Nux Vomica (Α. Ζαβάντσκαγια, Κ. Πριβάλοβα, Σ. Πάσιν, Γ. Λουκάς, Έδρα Ομοιοπαθητικής). Σε πείραμα με γάτες μελετήθηκε η δράση του φαρμάκου Nux vomica 30 το οποίο εφαρμόστηκε στην περιοχή των ηλεκτροδίων στην καρδιακή μοίρα του στομάχου, στο σώμα, στον πυλωρό και στο βολβό του δωδεκαδακτύλου. Μετά την εφαρμογή του φαρμάκου αυξήθηκε η μυϊκή δραστηριότητα στην περιοχή του σώματος 3,2 φορές, του πυλωρού 2,1 φορές ενώ αντιθέτως στο βολβό του δωδεκαδακτύλου μειώθηκε 2,2 φορές. Στο πείραμα αυτό αποδείχθηκε η ικανότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Nux vomica να επηρεάζει τη λειτουργία του στομάχου. Τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος συμφωνούν με τα αποτελέσματα των ομοιοπαθητικών πειραματικών αποδείξεων για το φάρμακο αυτό.
Σε άλλη εργασία που έγινε στο ίδιο πανεπιστήμιο, μελετήθηκε πως επηρεάζεται η αντοχή ποντικών σε συνθήκες υποξίας από τη χορήγηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Hydrogenium peroxydatum 30.(Α. Χοχλώφ, Α. Ζαβάντσκαγια, Χ. Ευσταθίου, Γ. Λουκάς, Έδρα Ομοιοπαθητικής). Χρησιμοποιήθηκαν δυο ομάδες ποντικών από τις οποίες η μια έλαβε ομοιοπαθητικό φάρμακο και η άλλη placebo. Τα ποντίκια που πήραν placebo ήταν τα υγιέστερα, ενώ τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν τα ασθενέστερα. Χρησιμοποιήθηκε ένα πειραματικό μοντέλο όπου τοποθετήθηκαν οι δυο ομάδες σε συνθήκες μεγάλου υψομέτρου όπου επικρατούσε υποξία. Τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο έδειξαν πιο γρήγορη και καλύτερη προσαρμογή σε συνθήκες υποξίας Επιπλέον, επανήλθαν γρηγορότερα στη φυσιολογική κατάσταση όταν επέστρεψαν στις κανονικές συνθήκες και είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα ποντίκια της άλλης ομάδας.
Σε άλλη εργασία του ιδίου πανεπιστημίου, μελετήθηκε η επίδραση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Berberis vulgaris στην λεμφική παροχέτευση(Α. Ζαβάντσκαγια και συν.).Σε ποντικούς χορηγήθηκαν βάμμα του φυτού και ομοιοπαθητικά σκευάσματα στην 3η, 6η και 30η δυναμοποίηση Αρχικά μελετήθηκε ο χρόνος παροχέτευσης χρωστικής ουσίας από το έντερο και το μεσεντέριο πριν δοθεί οποιοδήποτε σκεύασμα. Στη συνέχεια δοκιμάστηκαν τα διάφορα σκευάσματα και μετρήθηκε ο χρόνος παροχέτευσης. Από τη μελέτη των αποτελεσμάτων βρέθηκε ότι οι δυναμοποιημένες μορφές του Berberis vulgaris αυξάνουν τη λεμφική παροχέτευση ενώ το αντίστοιχο φυτικό βάμμα την καταστέλλει. Ειδικότερα η 3η και 6η δυναμοποίηση αύξησαν την παροχέτευση περισσότερο στο έντερο παρά στο μεσεντέριο ενώ η 30η την αύξησε στον ίδιο βαθμό και στο έντερο και στο μεσεντέριο.
Είδαμε παραπάνω τα αποτελέσματα κάποιων εργασιών που αφορούσαν τη δραστικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Για κάποιους οι παραπάνω εργασίες είναι αρκετές για να αποδείξουν τη δραστικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου για άλλους δεν αποδεικνύουν τίποτε. Αν και η μεγαλύτερη απόδειξη είναι οι χιλιάδες ασθενείς που έχουν βοηθηθεί από την εφαρμογή της ομοιοπαθητικής, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την εξέλιξη της έρευνας για τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Dr. Γεώργιος Λουκάς
Πηγή
Όπως αναφέρει το συμβούλιο σε ανακοίνωσή του, ορισμένες από τις 255 μελέτες έδειχναν ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική. Ήταν όμως μελέτες που εξέταζαν υπερβολικά μικρό δείγμα ασθενών, ή/και έπασχαν από προβλήματα στο σχεδιασμό και την υλοποίησή τους.
(http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231392232)
Η απάντησή μας σε αυτήν την ανακοίνωση είναι η διδακτορική διατριβή της Ναταλία Τιτίεβα, καθηγήτριας ομοιοπαθητικής στην Ιατρική Ακαδημία του Νοβοσιμπιρσκ, η οποία απέδειξε την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής. Το υλικό της διατριβής αυτής ήταν 33.000 ασθενείς. Για να καταγραφούν τα αποτελέσματα συμμετείχαν 10 πανεπιστημιακές κλινικές υπό την αιγίδα της Ρωσικής Ακαδημίας. Μετά τη διατριβή αυτή η ομοιοπαθητική εισήχθη ως μάθημα στις ιατρικές σχολές των ρωσικών πανεπιστημίων.
Στις ιστοσελίδες μας έχουν αναρτηθεί κατα καιρούς στοιχεία από διάφορες έρευνες που έγιναν σχετικά με την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής ως μεθόδου. Η εγκυρότητα της εργασίας της Ναταλία Τιτίεβα επισκιάζει όλες τις άλλες που έχουν γίνει παγκοσμίως. Σίγουρα το ΝΗΜRC αγνοεί το υλικό αυτό. Εμείς δεν θα ισχυριστούμε ότι η εργασία τους έχει σχέση με διαπλοκή με συμφέροντα οικονομικά. Εμείς απλά θα τους αποκαλέσουμε ερασιτέχνες στην έρευνα, γιατί θα έπρεπε να είχαν ερευνήσει βιβλιογραφικά το τί εφαρμόζεται σχετικά με την ομοιοπαθητκή σε προηγμένες επιστημονικά χώρες όπως η Ρωσία. Δικαιολογούνται βέβαια γιατί η χώρα τους κουβαλάει μια παράδοση απομάκρυνσης και απομόνωσης και γιατί ποτέ δεν υπήρξαν επιστημονικά πρωτοπόροι. Για αυτό αντιμετωπίζουμε την ανακοίνωσή τους με επιείκια.
Θα ήθελα να τελειώσω με μια πρόταση προς το ΝΗΜRC. Πριν μερικά χρόνια ένας μαθητής μου στη Ρωσία που έκανε διδακτορικό διαστημικής ιατρικής, ζήτησε τη βοήθεια μου για να περιλάβει στη διατριβή του και ένα πείραμα με ομοιοπαθητικό φάρμακο. Του συνέστησα να χρησιμοποιήσει το φάρμακο Hydrogenium peroxydatum. Χρησιμοποιήθηκαν δυο ομάδες ποντικών από τις οποίες η μια έλαβε ομοιοπαθητικό φάρμακο και η άλλη placebo. Τα ποντίκια που πήραν placebo ήταν τα υγιέστερα, ενώ τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν τα ασθενέστερα. Χρησιμοποιήθηκε ένα πειραματικό μοντέλο όπου τοποθετήθηκαν οι δυο ομάδες σε συνθήκες μεγάλου υψομέτρου όπου επικρατούσε υποξία. Τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο έδειξαν πιο γρήγορη και καλύτερη προσαρμογή σε συνθήκες υποξίας. Προκαλώ λοιπόν τους κυρίους του ΝΗΜRC να μας εξηγήσουν πως συνέβη αυτό και να προσπαθήσουν να έχουν και αυτοί τα ίδια αποτέλεσμα σε αντίστοιχο πείραμα χωρίς χρήση χημικής ουσίας.
Παρακάτω παραθέτω το κεφάλαιο «Έρευνα και Ομοιοπαθητική από το βιβλίο μου «Ομοιοπαθητική μια άλλη θεραπευτική μέθοδος
Έρευνα και ομοιοπαθητική
Καθημερινά συζητάμε με πολλούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ομοιοπαθητική με καχυποψία. Από την άλλη, άλλοι είναι φανατικοί υπέρμαχοί της και σίγουροι για την αποτελεσματικότητά της. Οι τελευταίο είναι αυτοί που έχουν δει κάποια θεαματική θεραπεία στους ίδιους ή στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον.
Ενώ η πλειονότητα των ιατρών δεν δέχεται την ομοιοπαθητική, οι ομοιοπαθητικοί θεωρούσαν δεδομένη τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και δεν έμπαιναν στη διαδικασία να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα. Έτσι ασχολούνταν κυρίως με τα πειράματα που σχετίζονταν με την ανακάλυψη της δράσης κάποιων ουσιών με σκοπό τον εμπλουτισμό της γνώσης της ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία να αποδείξουν στους «άπιστους» πώς δρα το ομοιοπαθητικό φάρμακο.
Συχνά κάποιοι επιστήμονες κριτικάρουν την ομοιοπαθητική λέγοντας ότι χρησιμοποιεί φάρμακα μη γνωρίζοντας με ποιο τρόπο αυτά ενεργούν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει μόνο στην ομοιοπαθητική. Είναι γνωστό ότι και σήμερα υπάρχουν αρκετά αλλοπαθητικά φάρμακα που συνταγογραφούνται με αποτελεσματικότητα, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακόμα τον ακριβή μηχανισμό δράσης τους. Ως παράδειγμα αναφέρω την ασπιρίνη και κάποια αντιβιοτικά που μολονότι συνταγογραφούνται ο μηχανισμός δράσης παραμένει άγνωστος.
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου θα πρέπει να αναφερθούμε σε μια αναγνωρισμένη αρχή στη φαρμακολογία που λέγεται "διφασική ανταπόκριση των φαρμάκων". Σύμφωνα με αυτήν την αρχή κάθε φάρμακο παρουσιάζει δυο φάσεις δράσης οι οποίες εξαρτώνται από τις δόσεις. Αντί λοιπόν σε ένα φάρμακο να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα του όσο αυξάνεται η δόση του, οι έρευνες συνεχώς δείχνουν ότι υπερβολικά μικρές δόσεις μιας ουσίας έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα των μεγάλων δόσεων. Έτσι για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι οι συνήθεις ιατρικές δόσεις ατροπίνης αναστέλλουν το παρασυμπαθητικό και προκαλούν ξηρότητα στους βλεννογόνους. Αντιθέτως υπερβολικά μικρές δόσεις προκαλούν αύξηση των εκκρίσεων στους βλεννογόνους.
Την παραπάνω αρχή ανακάλυψαν το 1870 ταυτόχρονα οι Hugo Schulz και Rudolf Arndt. Αρχικά ονομάστηκε ως ο νόμος των Arndt – Schulz και με αυτό το όνομα καταγράφηκε στα ιατρικά λεξικά μέχρι σήμερα. Πιο ειδικά, αυτοί οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ασθενή ερεθίσματα επιταχύνουν την φυσιολογική δραστηριότητα, μέτρια ερεθίσματα την αναστέλλουν και ισχυρά ερεθίσματα την παύουν. Για παράδειγμα, πολύ ασθενείς συγκεντρώσεις ιωδίου, βρόμιου, χλωριούχου υδραργύρου και αρσενικού οξέος θα ενισχύσουν την ανάπτυξη της μαγιάς (μύκητα), μέτριες δόσεις αυτών των στοιχείων θα την αναστείλουν και μεγάλες δόσεις θα σκοτώσουν τον μύκητα.
Η πρώτη επίσημα καταγραμμένη μελέτη της αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής έγινε τον 19ο αιώνα, όταν σημειώθηκε επιδημία χολέρας, στη δεκαετία του 1850. Όταν ανακοινώθηκε στο κοινοβούλιο η θνησιμότητα στα νοσοκομεία του Λονδίνου από χολέρα, δεν συμπεριλήφθησαν τα στοιχεία που αφορούσαν τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία. Όμως ένας βουλευτής επέμεινε να παρουσιαστούν και τα στοιχεία των ομοιοπαθητικών νοσοκομείων. Εξαιτίας της παρέμβασής του, διασώθηκε η πληροφορία για τα εξαιρετικά οφέλη της ομοιοπαθητικής στην αντιμετώπιση της επιδημίας χολέρας. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία στο ομοιοπαθητικό νοσοκομείο του Λονδίνου το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών με χολέρα ήταν 16,4% ενώ σε όλα τα άλλα νοσοκομεία ήταν 51,8%.
Οι σοβαρότερες προσπάθειες απόδειξης της δράσης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου έγιναν τον τελευταίο αιώνα. Παρακάτω θα αναφερθούν κάποιες εργασίες που σχετίζονται με την έρευνα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και που αποδεικνύουν τη δράση του.
Μια ομάδα μελετών είναι αυτές που αφορούν την εξατομικευμένη χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Το 1991, τρεις καθηγητές της ιατρικής από την Ολλανδία, έκαναν μια μετα-ανάλυση στις κλινικές μελέτες των τελευταίων 25 ετών, στις οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί ομοιοπαθητικά φάρμακα και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα στο British Medical Journal.( J. Kleijnen, P. Knipschild, G. ter Riet, "Clinical Trials of Homoeopathy," British Medical Journal, February 9, 1991, 302:316-323).
Αυτή η μετα-ανάλυση κάλυπτε 107 ελεγχόμενες δοκιμές-μελέτες, από τις οποίες οι 81 έδειξαν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά, οι 24 έδειξαν ότι δεν είναι αποτελεσματικά και από τις 2 δεν εξαγόταν συμπέρασμα. Οι καθηγητές συμπέραναν, ότι " Η ποσότητα των θετικών αποτελεσμάτων ήρθε σαν έκπληξη σ' εμάς".’ Ειδικά, διαπίστωσαν τα εξής:
13 από τις 19 δοκιμές έδειξαν επιτυχή θεραπεία σε λοιμώξεις ανώτερου αναπνευστικού.
6 από τις 7 δοκιμές έδειξαν θετικά αποτελέσματα στην θεραπεία άλλων λοιμώξεων.
6 από τις 7 δοκιμές έδειξαν βελτίωση σε παθήσεις του πεπτικού συστήματος.
5 από τις 5 έδειξαν επιτυχή θεραπεία του εαρινού κατάρρου (αλλεργία της άνοιξης).
5 από τις 7 έδειξαν ταχύτερη ανάρρωση μετά από χειρουργική ενδοκοιλιακή επέμβαση.
4 από τις 6 προήγαγαν την θεραπεία ρευματολογικών παθήσεων.
18 από τις 20 έδειξαν όφελος στην αντιμετώπιση πόνου ή τραύματος.
8 από τις 10 έδειξαν θετικά αποτελέσματα στην ανακούφιση ψυχοδιανοητικών προβλημάτων.
13 από τις 15 έδειξαν όφελος σε θεραπεία διαφόρων νοσημάτων.
Παρά το υψηλό ποσοστό των μελετών που παρείχαν επιτυχή στοιχεία από τη χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων, οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήταν ατελείς. Εντούτοις, οι ερευνητές βρήκαν 22 υψηλής ακρίβειας μελέτες, 15 από τις οποίες έδειξαν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ήταν αποτελεσματικά. Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι 11 από τις 15 καλύτερες μελέτες έδειξαν ότι τα φυσικά αυτά φάρμακα ήταν αποτελεσματικά, δείχνοντας ότι όσο καλύτερα σχεδιασμένες και εκτελεσμένες ήταν οι έρευνες, τόσο υψηλότερο ήταν το ποσοστό ανεύρεσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ως δραστικών.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν παρατηρείται μόνο στις εργασίες της ομοιοπαθητικής αλλά και ο χώρος της συμβατικής ιατρικής στην τελευταία εικοσιπενταετία έχει να επιδείξει παρόμοιο ποσοστό ατελών ερευνών. Έτσι οι ερευνητές της μετα-ανάλυσης συμπέραναν ότι "Οι αποδείξεις που παρουσιάζονται σε αυτόν τον απολογισμό, θα ήταν πιθανόν ικανοποιητικές, για να εδραιώσουν την ομοιοπαθητική σαν μια έγκυρη θεραπευτική με συγκεκριμένες ενδείξεις".
Μια άλλη εργασία για τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ήταν μια μεμονωμένη μελέτη για την ομοιοπαθητική αντιμετώπιση του άσθματος. (David Reilly, Morag Taylor, Neil Beattie, et al., "Is Evidence for Homoeopathy Reproducible?" Lancet, December 10, 1994, 344:1601-6.)
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης χρησιμοποίησαν κλασσικά αλλεργικά τεστ για να διαγνώσουν σε ποιες αλλεργικές ουσίες ήταν πιο ευαίσθητοι οι ασθματικοί ασθενείς. Αφού καθορίστηκαν οι ουσίες, τα άτομα μοιράστηκαν τυχαία σε ομάδες θεραπείας με φάρμακο και εικονικό φάρμακο. Στους ασθενείς της ομάδας για θεραπεία, χορηγήθηκε στην 30η εκατοστιαία δυναμοποίηση η ουσία στην οποία ήταν περισσότερο ευαίσθητοι (η πιo κοινή ουσία ήταν το άκαρι της σκόνης του σπιτιού). Τα άτομα που συμμετείχαν στο πείραμα, εξετάσθηκαν και αξιολογήθηκαν και από ομοιοπαθητικούς και από συμβατικούς γιατρούς. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι το 82% των ασθενών, που έλαβε ομοιοπαθητικά φάρμακα, βελτιώθηκε, ενώ μόνο το 38% των ασθενών που πήραν εικονικό φάρμακο ένοιωσαν κάποια παρόμοια ανακούφιση.
Άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Pediatrics, εξέτασε τη χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, στην αντιμετώπιση της παιδικής διάρροιας. (Jennifer Jacobs, L. Jimenez, Margarita, Stephen Gloyd, "Treatment of Acute Childhood Diarrhea with Homeopathic Medicine: A Randomized Clinical Trial in Nicaragua," Pediatrics, May 1994, 93,5:719-25). Πάνω από 5 εκατομμύρια παιδία πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της διάρροιας, κυρίως στις μη- βιομηχανοποιημένες χώρες.
Αυτή η τυχαία επιλεγμένη, διπλή-τυφλή μελέτη των 81 παιδιών, διεξήχθη στην Νικαράγουα σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και το πανεπιστήμιο της Γκουανταλαχάρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι το επιλεγμένο με εξατομίκευση ομοιοπαθητικό φάρμακο, έδωσε κλινικά και στατιστικά, σημαντική βελτίωση στην διάρροια των παιδιών, συγκρινόμενη με αυτά τα παιδιά που τους δόθηκε εικονικό φάρμακο. Τα παιδιά που έλαβαν ομοιοπαθητικό φάρμακο, θεραπεύτηκαν από την λοίμωξη 20% γρηγορότερα από τα παιδιά πού έλαβαν εικονικό φάρμακο. Τα πιο άρρωστα παιδιά ανταποκρίθηκαν ακόμα πιο θεαματικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Συνολικά, στη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν δεκαοχτώ διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, που επιλέχθηκαν εξατομικευμένα, σύμφωνα με τα συμπτώματα του κάθε παιδιού.
Στην Ιταλία, διεξήχθη μια μελέτη για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην ημικρανία με εξήντα ασθενείς που επιλέχθηκαν τυχαία και συμμετείχαν στην διπλή-τυφλή μελέτη. Οι ασθενείς συμπλήρωναν τακτικά ένα ερωτηματολόγιο με τη συχνότητα, ένταση και τα χαρακτηριστικά του πονοκέφαλου. (Bruno Brigo, and G. Serpelloni, "Homeopathic Treatment of Migraines: A Randomized Double-blind Controlled Study of 60 Cases," Berlin Journal on Research in Homeopathy, March 1991, 1,2:98-106).
Τους χορηγήθηκε το ομοιοπαθητικό φάρμακο, μια μονή δόση της 30ης δυναμοποίησης, που επαναλήφθηκε συνολικά τέσσερις φορές με διαλείμματα δύο εβδομάδων. Επιλέχθηκαν οκτώ φάρμακα και επιτράπηκε στους θεραπευτές να δώσουν οποιαδήποτε από τα δύο φάρμακα σε κάθε ασθενή. Ενώ μόνο το 17% των ασθενών που τους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο ένοιωσαν ανακούφιση από την ημικρανία, ένα εντυπωσιακό 93% των ασθενών που έλαβαν ομοιοπαθητικό φάρμακο, ένοιωσε καλά αποτελέσματα.
Άλλη μελέτη που αφορούσε εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία ήταν για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. (R.G. Gibson, S. Gibson, A.D. MacNeill, et al., "Homoeopathic Therapy in Rheumatoid Arthritis: Evaluation by Double-blind Clinical Therapeutic Trial," British Journal of Clinical Pharmacology, 1980, 9:453-59).
Η μελέτη περιελάμβανε σαράντα έξι ασθενείς. Δύο ομοιοπαθητικοί γιατροί συνταγογράφησαν ομοιοπαθητικά φάρμακα, εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή, αν και μόνο οι μισοί από αυτούς έλαβαν το αληθινό φάρμακο, ενώ οι άλλοι μισοί έλαβαν εικονικό φάρμακο. Η μελέτη έδειξε ότι το 82% αυτών που έλαβαν εξατομικευμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο, ένοιωσαν κάποια ανακούφιση στα συμπτώματά τους, ενώ μόνο το 21% αυτών που πήραν εικονικό φάρμακο ένοιωσαν παρόμοιου βαθμού ανακούφιση.
Αλλά εκτός από τις μελέτες, όπου συνταγογραφούνται εξατομικευμένα ομοιοπαθητικά φάρμακα, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος έρευνας κατά την οποία δοκιμάζονται μεμονωμένα φάρμακα, χορηγούμενα με βάση την αιτιολογία. Είναι γνωστό ότι αν ένας τοξικός παράγοντας επιδράσει σε διαφορετικές ιδιοσυστασίες, θα εμφανιστούν συμπτώματα που σχετίζονται με την επίδραση του παράγοντα ανεξάρτητα με το είδος της ιδιοσυστασίας. Για παράδειγμα, τα συμπτώματα από ένα τσίμπημα δηλητηριώδους φιδιού σε διαφορετικές ιδιοσυστασίες είναι κοινά ανεξάρτητα από την ιδιοσυστασία του ατόμου. Παρακάτω αναφέρουμε μερικές έρευνες που έγιναν με βάση την αιτιολογία.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η βρετανική κυβέρνηση χρηματοδότησε έρευνα η οποία διενεργήθηκε ανεξάρτητα σε δυο διαφορετικά κέντρα(Λονδίνο και Γλασκόβη) χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία διπλού-τυφλού ελέγχου με παρόμοια αποτελέσματα. (R.M.M. Owen and G. Ives, "The Mustard Gas Experiments of the British Homeopathic Society: 1941-1942, Proceedings of the 35th International Homeopathic Congress, 1982, 258-59).
Η μελέτη αφορούσε εθελοντές στους οποίους προκλήθηκαν εγκαύματα από νευροτοξικά χημικά όπλα "αέρια μουστάρδας" και στους οποίους εφαρμόστηκε ομοιοπαθητική θεραπεία. Η αγωγή περιελάμβανε Mustard gas 30CH ως προφυλακτική αγωγή και Rhus toxicodendron 30CH και Kali bichromicum 30CH ως θεραπεία. Τα άτομα στα οποία εφαρμόστηκε η ομοιοπαθητική θεραπεία παρουσίασαν σημαντική βελτίωση.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι οι ερευνητές δοκίμασαν και την αποτελεσματικότητα των Opium 30c, Cantharis 30c και Variolinum 30c, από τα οποία κανένα δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Εάν αυτή η έρευνα είχε ελέγξει μόνο αυτά τα φάρμακα, οι ερευνητές θα μπορούσαν να είχαν συμπεράνει ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι δραστικά στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων από το αέριο μουστάρδας. Το κλειδί για μία αποτελεσματική ομοιοπαθητική θεραπεία, ήταν και θα είναι πάντα η ανεύρεση του σωστού φαρμάκου.
Μια άλλη πάθηση για την οποία απεδείχθη η αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας, είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. (Zicari, et al., "Valutazione dell'azione Angioprotettiva di Preparati di Arnica nel Trattamento della Retinpatia Diabetica," Bolletino de Oculistica, 1992, 5:841-848).
Η αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια επιπλοκή του διαβήτη, στην οποία υπάρχει φλεγμονή του αμφιβληστροειδούς που προκαλεί διαταραχές στην όραση, οίδημα, έκκριμα από το μάτι και ορισμένες φορές αιμορραγία μέσα στον αμφιβληστροειδή. Σε αυτή τη διπλή-τυφλή μελέτη 60 ασθενών, χορηγήθηκε Arnica 5c. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το 47% των ασθενών που έλαβαν Arnica 5c, είχαν βελτίωση στην κεντρική ροή αίματος στο μάτι, ενώ μόνο το 1% από τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο, είχαν αυτή τη βελτίωση. Επιπλέον, το 52% των ασθενών πού πήραν το φάρμακο, είχαν βελτίωση της αιματικής ροής και σε άλλα σημεία του ματιού, ενώ μόνο το 1.5% της ομάδας του εικονικού φαρμάκου είχαν παρόμοια βελτίωση.
Το πρώτο σε πωλήσεις, στη Γαλλία, φάρμακο κατά της γρίπης είναι στην πραγματικότητα ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο. Το Anas barbariae 200c, που η κοινή εμπορική του ονομασία είναι Oscillococcinum TM, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο πρώτο στάδιο της γρίπης. Μια διπλή-τυφλή μελέτη διεξήχθη με 478 ασθενείς πάσχοντες από γρίπη.(J.P. Ferley, D. Zmirou, D. D'Admehar, et al., "A Controlled Evaluation of a Homoeopathic Preparation in the Treatment of Influenza-like Syndrome," British Journal of Clinical Pharmacology, March 1989, 27:329-35).
Η έρευνα έδειξε ότι σχεδόν τα διπλάσια σε αριθμό άτομα που έλαβαν το φάρμακο, ξεπέρασαν την γρίπη μέσα σε 48 ώρες, σε σύγκριση με τα άτομα που πήραν εικονικό φάρμακο.
Αν και το φάρμακο φάνηκε αποτελεσματικό σε όλες τις ηλικίες, εντούτοις τη μέγιστη δράση την παρουσίαζε στα άτομα κάτω των 30 ετών, παρά στα μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν βρέθηκε όμως αποτελεσματικό σε προχωρημένα συμπτώματα γρίπης, όπου θα είχαν ένδειξη ομοιοπαθητικά φάρμακα με μεγαλύτερη εξατομίκευση συμπτωμάτων.
Σε μια εργασία που έγινε στο πανεπιστήμιο της Κριμαίας(Επίδραση διαφόρων αραιώσεων ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην Ταχύτητα Καθιζήσεως Ερυθρών (ΤΚΕ) Ε. Σόκολ, Ε. Τεφούκοβα, Γ. Λουκάς) εδόθηκαν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα Arnica, Millefolium και Acidum salicylicum σε δυναμοποιήσεις 6, 12 και 30 σε 48 υγιή άτομα. Σε άλλη ομάδα 9 ατόμων εδόθη placebo. Το φάρμακο Salicylicum acidum ήταν το μόνο που προκάλεσε αντικειμενική αύξηση της ΤΚΕ σε σχέση με το placebo. Στη συνέχεια χορηγήθηκε σε μια ομάδα 10 ατόμων το φάρμακο Salicylicum acidum, αφού υπέστη βράσιμο για 5 λεπτά. Τα αποτελέσματα σε αυτήν την περίπτωση δεν διάφεραν από την ομάδα που πήρε placebo.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μελέτες με ζώα και φυτά. Έτσι παρατηρήθηκε ότι η χορήγηση ομοιοπαθητικού φαρμάκου Apis melifica 7CH- 9CH (φάρμακο που προέρχεται από το δηλητήριο του κεντριού της μέλισσας), είχε προστατευτική επίδραση στο ερύθημα που προκλήθηκε σε ινδικά χοιρίδια με ιονίζουσα ακτινοβολία. (J. Bildet, M. Guyot, F. Bonini, et al., "Demonstrating the Effects of Apis mellifica and Apium virus Dilutions on Erythema Induced by U.V. Radiation on Guinea Pigs," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1990, 1:28).
Σε άλλο πείραμα λευκά ποντίκια εκτέθηκαν σε ακτίνες Χ, ισχύος από 100 έως 200 rad (μη θανατηφόρες δόσεις) και στη συνέχεια εκτιμήθηκαν μετά από 24, 48 και 72 ώρες. Πριν και μετά την ακτινοβολία χορηγήθηκαν Ginseng 6x, 30x και 200x και Ruta graveolans 30x και 200x. Συγκριτικά με τα ποντίκια που έλαβαν placebo, αυτά που έλαβαν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα παρουσίασαν σημαντικά λιγότερες χρωμοσωμικές ή κυτταρικές βλάβες. (A.R. Khuda-Bukhsh, S. Banik, "Assessment of Cytogenetic Damage in X-irradiated Mice and its Alteration by Oral Administration of Potentized Homeopathic Drug, Ginseng D200," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1991, 1,4/5:254. Also Khuda-Bukhsh, A.R. Maity, S., "Alteration of Cytogenetic Effects by Oral Administration of Potentized Homeopathic Drug, Ruta graveolens in Mice Exposed to Sub-lethal X-radiation," Berlin Journal of Research in Homeopathy, 1991, 1, 4/5:264).
Υπάρχουν πάνω από 100 έρευνες, που αξιολογούν την προληπτική και θεραπευτική δράση των ομοιοπαθητικών δόσεων φυσιολογικά τοξικών ουσιών. Επιστήμονες από γερμανικά ερευνητικά ινστιτούτα και από το America's Walter Reed Hospital, σε συνεργασία, πραγματοποίησαν μια μετα-ανάλυση σ' αυτές τις έρευνες. (K. Linde, W.B. Jonas, D. Melchart, D., et al., "Critical Review and Meta-Analysis of Serial Agitated Dilutions in Experimental Toxicology," Human and Experimental Toxicology, 1994, 13:481-92).
Όπως και στη μετα-ανάλυση που είχε διεξαχθεί στις κλινικές έρευνες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, έτσι και τώρα βρέθηκε ότι οι περισσότερες μελέτες ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ατελείς. Όμως, στις υψηλής ποιότητας μελέτες, βρέθηκε ότι τα θετικά αποτελέσματα ήταν 50% περισσότερα από τα αρνητικά. Ιδιαίτερα αξιοπερίεργο ήταν το γεγονός, ότι οι ερευνητές που έλεγξαν δόσεις υπομοριακού επιπέδου (δυναμοποιήσεις μεγαλύτερες της 18c), διέθεταν τις πληρέστερα σχεδιασμένες μελέτες και συχνά με στατιστικά σημαντικότερα αποτελέσματα.
Ειδικότερα, αρκετοί ερευνητές έδωσαν, συνήθως σε ποντίκια, αδρές (crude) δόσεις αρσενικού, βισμουθίου, καδμίου, χλωριούχου υδραργύρου και μολύβδου. Η έρευνα έδειξε ότι τα ζώα, στα οποία είχε προηγηθεί προληπτική χορήγηση ομοιοπαθητικών μικροδόσεων αυτών των τοξικών στοιχείων και που έλαβαν στη συνέχεια θεραπεία με επαναλαμβανόμενες ομοιοπαθητικές δόσεις, μετά την έκθεση στις αδρές δόσεις των ουσιών, απέκκριναν σε μεγαλύτερο ποσοστό αυτές τις ουσίες μέσω των ούρων, κοπράνων και ιδρώτα, σε σύγκριση με τα ζώα πού έλαβαν placebo.
Γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γαλακτοπαραγωγικές αγελάδες, που πήραν Sepia 200c, παρουσίασαν πολύ λιγότερες επιπλοκές στις γέννες από αυτές που πήραν placebo. (A.V. Williamson, W.L. Mackie, W.J. Crawford, et al., "A Study Using Sepia 200c given Prophylactically Postpartum to Prevent Anoestrus Problems in the Dairy Cow," British Homoeopathic Journal, 1991, 80:149. Δες επίσης από τους ίδιους ερευνητές: "A Trial of Sepia 200," British Homoeopathic Journal, 1995, 84:14-20).
Άλλα πειράματα έδειξαν ότι η χορήγηση χαμηλών δυναμοποιήσεων συνδυασμών φαρμάκων όπως Lachesis, Pulsatilla και Sabina, ή Lachesis, Echinacea και Pyrogenium, μαζί με Caulophyllum, που χορηγήθηκαν σε χοίρους, παρείχαν προφυλακτική και θεραπευτική δράση στις λοιμώξεις (φλεγμονές των μαστών και της μήτρας), καθώς και στη διάρροια των μικρών χοίρων. (G. Both, "Zur Prophylaxe und Therapie des Metritis-Mastitis- Agalactic: Komplexes des Schweines mit Biologischen Arzneimitteln," Biologische Tiermedizen, 1987, 4:39).
Μια άλλη εργασία με χοίρους έδειξε ότι ομοιοπαθητικά φάρμακα και ιδιαίτερα το Caulophyllum 30c, θα μπορούσε να μειώσει τις θνησιγενείς γέννες (stillbirths). Οι χοίροι που έλαβαν placebo, είχαν 103 φυσιολογικές γέννες και 27 θνησιγενείς (20.8%), ενώ αυτοί που πήραν Caulophyllum 30c είχαν 104 φυσιολογικές γέννες και 12 θνησιγενείς (10.3%). (Christopher Day, "Control of Stillbirths in Pigs Using Homoeopathy," Veterinary Record, March 3, 1984, 114,9, 216. Also Journal of the American Institute of Homeopathy, December 1986, 779, 4:146-47).
Σε ένα άλλο ενδιαφέρον πείραμα, τοποθετήθηκε Thyroxine 30x (ορμόνη θυρεοειδούς) σε νερό γυρίνων. Σε σύγκριση με τους γυρίνους που πήρανε placebo, η μορφογένεση των γυρίνων που πήραν τις ομοιοπαθητικές δόσεις, σε βατράχους, επιβραδύνθηκε. Επειδή η λήψη αδρών μορφών θυροξίνης επιταχύνει την μορφογένεση, είναι λογικό, από πλευράς ομοιοπαθητικής, ότι η λήψη δυναμοποιημένης θυροξίνης να την επιβραδύνει. (P.C. Endler, W. Pongratz, G. Kastberg, et al., "The Effect of Highly Diluted Agitated Thyroxine on the Climbing Activity of Frogs," Veterinary and Human Toxicology, 1994, 36:56. Also, P.C. Endler, W. Pongratz, R. van Wijk, et al., "Transmission of Hormone Information by Non-molecular Means," FASEB Journal, 1994, 8, Abs.2313).
Μια εκτεταμένη και πολύ σχολαστική έρευνα, έγινε το 1941-42 από ένα σκωτσέζο ομοιοπαθητικό επιστήμονα, τον W.E Boyd. (W.E. Boyd, "The Action of Microdoses of Mercuric Chloride on Diastase," British Homoeopathic Journal, 1941, 31:1-28; 1942, 32:106-11). Αυτή η εργασία, έδειξε, ότι μικροδόσεις του χλωριούχου υδραργύρου είχαν στατιστικά σημαντική επίδραση στη δραστηριότητα της διαστάσης (ενός ενζύμου πού παράγεται κατά την βλάστηση των σπόρων). Αυτή η έρευνα ήταν τόσο καλά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη, που ένας κοσμήτωρ μιας αμερικάνικης ιατρικής σχολής σχολίασε, ότι "η ακρίβεια της τεχνικής (του Boyd) αποτελεί παράδειγμα επιστημονικής μελέτης ανώτατου επιπέδου".(Mock, D., "What's Going on Here, Anyway? A Review of Boyd's 'Biochemical and Biological Evidence of the Activity of High Potencies,'" Journal of the American Institute of Homeopathy, 1969, 62:197).
Σε εργασία που έγινε στη Μόσχα στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών, μελετήθηκε η ηλεκτρική δραστηριότητα του μυϊκού τοιχώματος του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου μετά την επίδραση του ομοιoπαθητικού φαρμάκου Nux Vomica (Α. Ζαβάντσκαγια, Κ. Πριβάλοβα, Σ. Πάσιν, Γ. Λουκάς, Έδρα Ομοιοπαθητικής). Σε πείραμα με γάτες μελετήθηκε η δράση του φαρμάκου Nux vomica 30 το οποίο εφαρμόστηκε στην περιοχή των ηλεκτροδίων στην καρδιακή μοίρα του στομάχου, στο σώμα, στον πυλωρό και στο βολβό του δωδεκαδακτύλου. Μετά την εφαρμογή του φαρμάκου αυξήθηκε η μυϊκή δραστηριότητα στην περιοχή του σώματος 3,2 φορές, του πυλωρού 2,1 φορές ενώ αντιθέτως στο βολβό του δωδεκαδακτύλου μειώθηκε 2,2 φορές. Στο πείραμα αυτό αποδείχθηκε η ικανότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Nux vomica να επηρεάζει τη λειτουργία του στομάχου. Τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος συμφωνούν με τα αποτελέσματα των ομοιοπαθητικών πειραματικών αποδείξεων για το φάρμακο αυτό.
Σε άλλη εργασία που έγινε στο ίδιο πανεπιστήμιο, μελετήθηκε πως επηρεάζεται η αντοχή ποντικών σε συνθήκες υποξίας από τη χορήγηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Hydrogenium peroxydatum 30.(Α. Χοχλώφ, Α. Ζαβάντσκαγια, Χ. Ευσταθίου, Γ. Λουκάς, Έδρα Ομοιοπαθητικής). Χρησιμοποιήθηκαν δυο ομάδες ποντικών από τις οποίες η μια έλαβε ομοιοπαθητικό φάρμακο και η άλλη placebo. Τα ποντίκια που πήραν placebo ήταν τα υγιέστερα, ενώ τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν τα ασθενέστερα. Χρησιμοποιήθηκε ένα πειραματικό μοντέλο όπου τοποθετήθηκαν οι δυο ομάδες σε συνθήκες μεγάλου υψομέτρου όπου επικρατούσε υποξία. Τα ποντίκια που έλαβαν το ομοιοπαθητικό φάρμακο έδειξαν πιο γρήγορη και καλύτερη προσαρμογή σε συνθήκες υποξίας Επιπλέον, επανήλθαν γρηγορότερα στη φυσιολογική κατάσταση όταν επέστρεψαν στις κανονικές συνθήκες και είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα ποντίκια της άλλης ομάδας.
Σε άλλη εργασία του ιδίου πανεπιστημίου, μελετήθηκε η επίδραση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Berberis vulgaris στην λεμφική παροχέτευση(Α. Ζαβάντσκαγια και συν.).Σε ποντικούς χορηγήθηκαν βάμμα του φυτού και ομοιοπαθητικά σκευάσματα στην 3η, 6η και 30η δυναμοποίηση Αρχικά μελετήθηκε ο χρόνος παροχέτευσης χρωστικής ουσίας από το έντερο και το μεσεντέριο πριν δοθεί οποιοδήποτε σκεύασμα. Στη συνέχεια δοκιμάστηκαν τα διάφορα σκευάσματα και μετρήθηκε ο χρόνος παροχέτευσης. Από τη μελέτη των αποτελεσμάτων βρέθηκε ότι οι δυναμοποιημένες μορφές του Berberis vulgaris αυξάνουν τη λεμφική παροχέτευση ενώ το αντίστοιχο φυτικό βάμμα την καταστέλλει. Ειδικότερα η 3η και 6η δυναμοποίηση αύξησαν την παροχέτευση περισσότερο στο έντερο παρά στο μεσεντέριο ενώ η 30η την αύξησε στον ίδιο βαθμό και στο έντερο και στο μεσεντέριο.
Είδαμε παραπάνω τα αποτελέσματα κάποιων εργασιών που αφορούσαν τη δραστικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Για κάποιους οι παραπάνω εργασίες είναι αρκετές για να αποδείξουν τη δραστικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου για άλλους δεν αποδεικνύουν τίποτε. Αν και η μεγαλύτερη απόδειξη είναι οι χιλιάδες ασθενείς που έχουν βοηθηθεί από την εφαρμογή της ομοιοπαθητικής, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την εξέλιξη της έρευνας για τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Dr. Γεώργιος Λουκάς
Πηγή
